Mieszkanka Pożoga urodzona w Dąbrowie Górniczej, była słuchaczką Wydziału Pedagogicznego Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie. Jej bracia Józef i Henryk, po wybuchu wojny podjęli działalność konspiracyjną. Gdy wiosną 1942 r. Henryk wraz z innymi mieszkańcami Pożoga został aresztowany i uwieziony na „Zamku” w Lublinie, Janina podjęła próbę wykupienia brata. Wpadła jednak w zasadzkę i została uwięziona. Trafiła do obozu koncentracyjnego Auschwitz. Tam zaangażowała się w konspirację obozową rotmistrza Witolda Pileckiego. Współwięźniarkom przekazywała wiedzę i dodawała otuchy. Opiekowała się pisarką Seweryną Szmaglewską. Przeżyła obóz. Po wojnie studiowała na Uniwersytecie Łódzkim. Wyszła za mąż za Antoniego Korczyńskiego, przedwojennego kierownika Zakładu Doświadczalnego w Pożogu, współtwórcę ruchu konspiracyjnego w Końskowoli. W okresie nasilających się represji stalinowskich, podczas toczącego się procesu Witolda Pileckiego, 21 marca 1948 r. Janina została znaleziona w domu martwa. W 1998 r. jej szczątki sprowadzono do Końskowoli i pochowano w rodzinnym grobie Lewtaków. Podczas wojny zginał brat Józef – partyzant oraz rodzice zamordowani przez Gestapo. Henryk – więzień Oświęcimia i Mauthausen – przeżył wojnę.
Janina Gębal-Lewtak
