Urodziła się w Pożogu Starym w patriotycznej i religijnej rodzinie, która ukształtowała jej wartości i zainteresowania literackie. Ukończyła 6 klas szkoły powszechnej w rodzinnej wsi. Talent pisarski Pani Zuzanny ujawnił się już w dzieciństwie, gdy układała rymy wpisywane do pamiętników koleżanek. Doświadczyła tragicznych wydarzeń II wojny światowej, które miały głęboki wpływ na jej twórczość. Po wojnie zmagała się z represjami władzy ludowej i osobistymi tragediami. Tworzyła poezję inspirowaną wiarą katolicką, rodziną, miłością do ojczyzny i przyrody. Debiutowała w 1962 roku, a jej wiersze zostały wydane w dwóch tomikach: „Kwiatów wieczorne modlitwy” (1994) i „Jak Cię nie kochać Ziemio Ojczysta” (2008). Zaangażowana w życie społeczne, organizowała grupę teatralną i wspierała inicjatywy upamiętniające ofiary wojny. Otrzymała wiele nagród, w tym prestiżową Nagrodę im. Oskara Kolberga (2008). Twórczość Zuzanny Spasówki, zakorzeniona w tradycji ludowej i trudnych doświadczeniach, stanowi ważny wkład w polską poezję regionalną.
Zuzanna Spasówka
