Pochodziła z ubogiej żydowskiej rodziny, dorastała w Końskowoli w trudnych warunkach społeczno-ekonomicznych. Gdy rodzina przeniosła się do Warszawy w poszukiwaniu lepszego życia związała się z ruchem komunistycznym. Za swoją działalność została uwięziona. W latach 30. XX wieku wyemigrowała do Belgii. Tam od przyjaciółki otrzymała swój pierwszy aparat fotograficzny i na kursie uczyła się zasad fotografii.
Podczas II wojny światowej znalazła się w Marsylii, gdzie szukając źródła utrzymania zajęła się robieniem zdjęć plażowiczom, a później sławnym postaciom tam przybywającym. Przy okazji dokumentowała życie codzienne mieszkańców i francuski ruch oporu, łącząc pracę fotoreporterki z działalnością konspiracyjną. Po wojnie te prace przyniosły jej wielkie uznanie i były prezentowane w prasie i salach wystawowych USA i Europy.
Po wojnie Julia Pirotte wróciła do Polski. Kontynuowała swoja pracę fotoreporterki dokumentując m.in. odbudowę Warszawy i skutki programu kieleckiego. Jej twórczość została doceniona na arenie międzynarodowej dopiero w latach 80. i 90. Pokazywała wtedy swoje prace na licznych wystawach i otrzymała wiele nagród. Zmarła w Warszawie w 2000 roku, pozostawiając po sobie znaczący dorobek fotograficzny.
Julia Pirotte
